Świadectwem szczególnego kultu, jakim cieszyła się Rita, jest litania do świętych augustiańskich, zamieszczona w książeczce, przepisanej ręcznie przez augustianina Tadeusza Pankiewicza w 1828 r., a zatytułowanej: Nabożeństwo dziwney pobożności dla osób zakonnych oboiey płci.  Wśród wierszowanych wezwań litanii, zwykle dwu-, cztero- lub sześciowierszowych, wezwanie skierowane do  bł. Rity jest najdłuższe i najbardziej rozbudowane, zawiera niemal skrót jej życiorysu:     Błogosławiona Ryto wdowo nad mężową uciętą głową srodze na sercu bolejąca synów chcących zemsty prosząca by śmierci ojca zapomnieli lecz gdy się uskromnić nie chcieli za twą prośbą od Boga karę wzięli przelawszy grzechów miarę. Ty do Zakonu Augustyna wpraszasz się, o miła nowina dla siostrów, świata zabawę minąwszy, z Bogiem bierzesz sprawę. Lubo cię siostry niewesoło przyjmują, wszakże Bóg około ciebie Rytę cudownieCzytaj więcej

Wśród rękopisów z krakowskiego konwentu augustianów zachował się XVII-wieczny modlitewnik, zawierający łacińskie modlitwy na wszystkie dni roku za przyczyną świętych, wspominanych każdego dnia. Pod datą 22 maja zamieszczona jest  modlitwa do błogosławionej Rity wdowy, wspominająca jej cudowne wprowadzenie do klasztoru za przyczyną świętych: Jana Chrzciciela, Augustyna i Mikołaja z Tolentino oraz stygmat ciernia i cud róży. [1]  Natomiast w liturgicznych modlitwach własnych Zakonu Augustiańskiego, przepisanych przez jednego z zakonników konwentu krakowskiego w  1711 r., znajdujemy teksty przeznaczone na dzień 22 maja jako święto błogosławionej Rity wdowy, a wśród nich własne czytania z fragmentami jej życiorysu. [2] [1] BJ rękopis 213 / 53, Invocatio sanctorum quotidiana. [2] BJ rękopis 218 / 53,  Officia propria patronorum OESPN Augustini  per me scripta fratrem Patricium (…).Czytaj więcej

W Polsce kult Rity jako błogosławionej ograniczał się początkowo do Zakonu Augustiańskiego. W augustiańskim kościele św. Katarzyny w Krakowie jej postać przedstawia jedna z figur dekoracji rzeźbiarskiej głównego  ołtarza, który powstał na początku XVII w. Wzmianki w XVIII-wiecznych inwentarzach kościoła, mówiące o ołtarzu św. Rity, który znajdował się w kaplicy św. Doroty przy krużgankach [1], nie pozwalają z całą pewnością stwierdzić, czy chodzi o jakiś wcześniejszy obraz, czy też był to XVIII-wieczny obraz olejny, umieszczony później w bocznym ołtarzu w kościele. Przedstawia on bł. Ritę na modlitwie przed krzyżem, otrzymującą stygmat cierniowej korony. Obraz znajdował się w ołtarzu po prawej stronie tuż przed prezbiterium, zaś po lewej był podobny ołtarz z obrazem św. Klary z Montefalco; oba ołtarze można jeszcze zobaczyć na zdjęciach wnętrza kościoła z okresu międzywojennego. Kiedy w 1944 r. w miejscu ołtarza św. Rity umieszczono jej figurę, obraz trafił do sąsiadującej z kościołemCzytaj więcej