Stacja VI – Weronika ociera twarz Jezusowi

Wzajemność

I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją,
a ciało wystawił na spalenie,
lecz miłości bym nie miał,
nic bym nie zyskał.
1 Kor 13, 3

To Ty, Jezu, ukochałeś pierwszy. To Ty dotykałeś trędowatych, podnosiłeś upadłych, ocierałeś łzy, umywałeś nogi…  I z tego tłumu ocalonych, wybiega tylko Weronika. Tylko jedna osoba, jedna kobieta, jedna Weronika… Chciałoby się wykrzyczeć: ,,Gdzie są pozostali?!”. Ale Miłość, szukając wzajemności, jest nieśmiała i cicha. Miłość oczekuje z nadzieją, że zauważona zostanie. I chociaż czyni wszystko dla dobra ukochanej osoby, działa w tajemnicy, by wzajemności nie wymusić. Bo Miłość to bycie do dyspozycji, to gotowość do tego, by usłużyć, pomóc, przydać się, zaopiekować. To chęć, by być potrzebnym. Możesz oddać wszystkie swoje dobra, by pomóc innym, i wydać swoje ciało na spalenie, a nie mieć absolutnie Miłości. Zachowaj swoje dobra, a odrzuć swoje „ja”. Nie pal ciała; spal swoje ego. A Miłość, jak Weronika z tłumu, wypłynie sama.

Święta Rito, Ty całkowicie pozbyłaś się swojego „ja”. Nie bałaś się być inna spośród tłumu… Pomóż nam, uproś odwagę bycia gotowym, aby pomóc, przydać się, zaopiekować…

Rozważanie napisane na podstawie: http://martaczech.blogspot.com/2011/03/droga-krzyzowa-inspirowana-hymnem-o.html