Świadectwem szczególnego kultu, jakim cieszyła się Rita, jest litania do świętych augustiańskich, zamieszczona w książeczce, przepisanej ręcznie przez augustianina Tadeusza Pankiewicza w 1828 r., a zatytułowanej: Nabożeństwo dziwney pobożności dla osób zakonnych oboiey płci.  Wśród wierszowanych wezwań litanii, zwykle dwu-, cztero- lub sześciowierszowych, wezwanie skierowane do  bł. Rity jest najdłuższe i najbardziej rozbudowane, zawiera niemal skrót jej życiorysu:

 

 

Błogosławiona Ryto wdowo

nad mężową uciętą głową

srodze na sercu bolejąca

synów chcących zemsty prosząca

by śmierci ojca zapomnieli

lecz gdy się uskromnić nie chcieli

za twą prośbą od Boga karę

wzięli przelawszy grzechów miarę.

Ty do Zakonu Augustyna

wpraszasz się, o miła nowina

dla siostrów, świata zabawę

minąwszy, z Bogiem bierzesz sprawę.

Lubo cię siostry niewesoło

przyjmują, wszakże Bóg około

ciebie Rytę cudownie radzi,

gdy cię przez drzwi do nich prowadzi

zamknięte, co Matka gdy widzi

wnet się swej nieuwagi wstydzi,

że nie chciała do familii

przyjąć twej róży i lilii.

Więc niech już będzie Bogu chwała

żeś się nam świętą siostrą stała. Módl się za nami.[1]

[1] BJ rękopis 79 / 54, Nabożeństwo dziwney pobożności dla osób zakonnych oboiey płci, w tey książecze znayduje się. Spisane w roku 1828 przez ks. Tadeusza Pankiewicza augustianina, s. 44.