Zapraszamy do krótkiego rozważania nad słowami św. Ojca Augustyna nawiązującymi do dzisiejszej Dwudziestej Siódmej Niedzieli Zwykłej roku A…

Winnica powstała pyszna przeciw swemu założycielowi. Słudzy posłani i domagający się czynszu zostali przez najemców ubiczowani, pobici, zabici. Przyszedł nawet jedyny Syn. Zabili Go i wyrzucili poza winnicę. Lecz wyrzucony tym bardziej posiadł to, skąd został wyrzucony.
Mówili przewrotni dzierżawcy winnicy o synu gospodarza: To jest dziedzic. Zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo. Czy mieli zdrowy umysł ci, którzy tak powiedzieli? Oczywiście, że nie. Przypuśćmy, że zabiliby syna, czyż i ojca zabiją? Oto zabili Syna, a On zmartwychwstał. Kamień odrzucony przez budowniczych stał się kamieniem węgielnym. Potknęli się o niego i roztrzaskali się. Spadnie na nich i zgniecie ich.
Głupcy! Jakżeż wasze będzie dziedzictwo? Czy dlatego, żeście Syna zabili? Oto zabiliście Go, a dziedzictwo nie jest wasze. Kiedy wy cieszyliście się, żeście Go zabili, On spał. A czyż ten, który śpi, więcej nie powstanie? Powiedział bowiem: Mam moc oddać duszę swoją i mam moc ją odzyskać. Niech się więc srożą nieprzyjaciele, bo wydano ziemię w ręce bezbożnych, dozwolono, aby ręce prześladowców dosięgły ciała, aby zawiesili je na drzewie, aby przebiły je gwoździe i włócznia przebodła. Adam spał, kiedy z jego boku została stworzona Ewa. Adam obrazem Chrystusa, Ewa obrazem Kościoła. Z boku Chrystusa wypłynęły sakramenty Kościoła, kiedy zasnął na krzyżu.

św. Augustyn, Objaśnienia Psalmów 40, 10; 70/2/, 1; 79, 10;

Fot. ks. J. Toporkiewicz