Zapraszamy do krótkiego rozważania nad słowami św. Ojca Augustyna nawiązującymi do dzisiejszej Ewangelii – na drugą Niedzielę Wielkiego Postu roku C…

„Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwóch mężów, stojących przy Nim. Gdy oni odchodzili od Niego, Piotr rzekł do Jezusa: Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza. Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, zjawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy [tamci] weszli w obłok. A z obłoku odezwał się głos: To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie! W chwili, gdy odezwał się ten głos, Jezus znalazł się sam. A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie oznajmili o tym, co widzieli.” (Łk 9,28b-36)

Kiedy ciało śmiertelne powstanie i zostanie przemienione w ciało duchowe, już nie będzie odwracać  nas od kontemplowania Boga. (…) Jeszcze nie oglądasz w rzeczywistości, oglądaj wiarą. Kontemplować będziemy Boga twarzą w twarz. Tu jest nam obiecany Ten, w kogo obecnie nie widząc wierzymy. Jakże cieszyć się będziemy, skoro Go ujrzymy? Bracia, skoro teraz tyle radości powoduje obietnica, ileż jej przyniesie przyszłe wypełnienie? Spełni nam bowiem to, co przyobiecał. A co obiecał? Siebie samego, żebyśmy radowali się przed obliczem Jego, kontemplując Go. Nie da nam radości nic innego, ponieważ nie ma nic lepszego od Niego, od Tego, który stworzył wszystko, co daje radość.

Św. Augustyn, Objaśnienia  Psalmów 75, 5