Zapraszamy do krótkiej refleksji nad słowami św. Ojca Augustyna nawiązującymi do dzisiejszej Ewangelii…
„Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili nawzajem do siebie: Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił. Udali się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane.” Łk 2, 15-20
W żłobie leży, lecz świat napełnia; piersi ssie, lecz żywi aniołów; okryty pieluszkami, lecz nas odziewa nieśmiertelnością; karmiony piersią, lecz adorowany przez wszystko; miejsca w gospodzie nie znalazł, lecz uczynił sobie mieszkanie w sercach naszych, aby mocną stała się słabość, a moc słabą.
(św. Augustyn, Kazanie 190, 4)
Jeszcze nie możemy oglądać Tego, który przed jutrzenką zrodzony jest z Ojca, ale czcijmy Tego, który w godzinach nocy narodził się z Dziewicy. Jeszcze nie jesteśmy gotowi zasiąść do uczty naszego Ojca, lecz spoglądajmy na żłóbek naszego Pana Jezusa Chrystusa.