Zapraszamy do krótkiego rozważania nad słowami św. Ojca Augustyna nawiązującymi do dzisiejszej 5. Niedzieli Wielkiego Postu roku B…

A Jezus dał im taką odpowiedź: Nadeszła godzina, aby został uwielbiony Syn Człowieczy. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie na Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec. Teraz dusza moja doznała lęku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. Nie, właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę. Ojcze, wsław Twoje imię. Wtem rozległ się głos z nieba: Już wsławiłem i jeszcze wsławię. Tłum stojący /to/ usłyszał i mówił: Zagrzmiało! Inni mówili: Anioł przemówił do Niego. Na to rzekł Jezus: Głos ten rozległ się nie ze względu na Mnie, ale ze względu na was. Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz władca tego świata zostanie precz wyrzucony. A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie. To powiedział zaznaczając, jaką śmiercią miał umrzeć. J 12,20-33

Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Jezus jest tym ziarnem, które miało obumrzeć i rozmnożyć się. Obumrzeć niewiernością Izraela, a rozmnożyć się wiarą narodów pogańskich. Jezus jak ziarno wpadł w ziemię podczas męki, a przyniósł plon w zmartwychwstaniu. Zewnętrznie, w oczach ludzi, wisząc na krzyżu był bezsilny i wzgardzony, ale wewnętrznie posiadał siłę i moc pociągania do siebie wszystkich. Podobnie jak w rzuconym ziarnie, które wydaje się niczym, utajone są liczne nasiona, a siła w nim ukryta przynosi owoc. Tak i w Chrystusie na krzyżu ukazywała się oczom tylko słabość, ale utajona była moc. Dzięki niech będą ziarnu pszenicznemu, że zechciało umrzeć i rozmnożyć się. Dzięki niechaj będą Zbawicielowi naszemu, który nie wzgardził poddaniem się naszej śmierci, aby uczynić nas godnymi swego życia. (…); Twoje serce, Panie, mówiło Ci, jaki pożytek przyniesie Twoja męka, oddałeś życie za swych przyjaciół, aby ziarno obumierając obfitszy plon wydało i aby wszystkich doprowadzić do zbawienia.

św. Augustyn, Objaśnienia Psalmów 19, 5; 59, 9; 69, 1; . Homilie na Ewangelię św. Jana 51, 9;