„Błogosławieni, którzy umierają w Panu – już teraz mówi Duch – niech odpoczną po swojej pracy, bo idą wraz z nimi ich czyny” (Ap 14,13).

Nadzieja nie kończy się wraz ze śmiercią – ona trwa, bo Bóg jest wierny swoim obietnicom. Jego miłość przekracza granice czasu i ziemskiego życia, a ci, którzy Mu zaufali, pozostają świadkami Jego łaski nawet po odejściu z tego świata.Czytaj więcej

„Błogosławieni, którzy umierają w Panu – już teraz mówi Duch – niech odpoczną po swojej pracy, bo idą wraz z nimi ich czyny” (Ap 14,13).

Nadzieja nie kończy się wraz ze śmiercią – ona trwa, bo Bóg jest wierny swoim obietnicom. Jego miłość przekracza granice czasu i ziemskiego życia, a ci, którzy Mu zaufali, pozostają świadkami Jego łaski nawet po odejściu z tego świata.Czytaj więcej

„Dobrą walkę stoczyłem, bieg ukończyłem, wiarę ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości” (2 Tm 4,7-8).

Nadzieja nie kończy się w chwili śmierci – przeciwnie, wtedy osiąga swoją pełnię. Całe życie jest drogą ku wieczności, czasem przygotowania na spotkanie z Tym, który jest samą Miłością. Dla tych, którzy zaufali Bogu, śmierć nie jest końcem, lecz początkiem prawdziwego życia.Czytaj więcej

„Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali” (2 Kor 12,9).

Nadzieja nie oznacza braku cierpienia. Czasem jest właśnie tym, co podtrzymuje nas w najtrudniejszych chwilach – w chorobie, w samotności, w ograniczeniach, które odbierają siły. Prawdziwa nadzieja nie polega na oczekiwaniu, że Bóg zdejmie z nas krzyż, ale na pewności, że On go z nami niesie.Czytaj więcej

„W Panu pokładaj swą nadzieję, bądź mężny, niech się umocni twoje serce – i oczekuj Pana” (Ps 27,14).

Nadzieja często oznacza czekanie – nie bierne, ale pełne ufności, że Bóg w swoim czasie otworzy przed nami drogę, której sami nie potrafimy znaleźć. Czasem oznacza zgodę na ograniczenia, na chwilowe zamknięcie drzwi, na konieczność oddania Bogu swoich pragnień i pozwolenia, by to On decydował o ich spełnieniu.Czytaj więcej

„A cierpliwość niech wasze dzieło prowadzi do doskonałości, abyście byli doskonali i bez skazy, nie mający żadnych braków” (Jk 1,4).

Nadzieja często prowadzi przez cierpienie. Nie jest tylko oczekiwaniem na lepsze dni, ale zdolnością do przyjęcia bólu z ufnością, że Bóg nigdy nie zostawia człowieka samego. Czasem nadzieja oznacza zgodę na krzyż, który nas przygniata – ale niesiony z Chrystusem, staje się drogą do świętości.

Czytaj więcej

„Pan umacnia kroki człowieka, a w jego drodze ma upodobanie. Choćby upadł, nie będzie leżał, bo ręka Pana go podtrzyma” (Ps 37, 23-24).

Nadzieja to nie tylko wytrwałość w cierpieniu, ale również codzienna wierność Bogu w tym, co zwyczajne. Czasem wydaje się, że świętość to wielkie czyny, spektakularne wydarzenia, nadzwyczajne znaki. A jednak święta Rita pokazuje, że droga do Boga to przede wszystkim cicha wierność, dzień po dniu, wśród obowiązków, które wydają się niepozorne.Czytaj więcej

„Błogosławiony człowiek, który pokłada ufność w Panu, i Pan jest jego nadzieją. Jest on jak drzewo zasadzone nad wodą, co swe korzenie puszcza ku strumieniowi” (Jr 17,7-8).

Nadzieja nie polega na tym, że wszystko od razu układa się zgodnie z naszymi oczekiwaniami. Czasem prowadzi przez doświadczenia, które wydają się niezrozumiałe, przez próby, które uczą cierpliwości i ufności.Czytaj więcej

„Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego” (Łk 1,37).

Nadzieja to nie tylko czekanie, aż spełnią się nasze pragnienia, ale wierne trwanie przy Bogu nawet wtedy, gdy wszystko wydaje się zamknięte. To pewność, że On prowadzi nas najlepszą drogą – nawet jeśli początkowo wydaje się ona niemożliwa do przejścia.Czytaj więcej

„Pan jest blisko skruszonych w sercu i wybawia złamanych na duchu” (Ps 34,19).

Nadzieja nie oznacza braku bólu. Czasem jest płomieniem tlącym się wśród popiołów, światłem w mroku samotności, wiarą, że Bóg podtrzyma nas, gdy wszystko inne zawiedzie. To właśnie nadzieja pozwala trwać, gdy serce rozdziera rozpacz.Czytaj więcej