Rozważanie

Teraz akcja liturgiczna przenosi się do ołtarza – serca, centrum Eucharystii. Rozpoczyna się ona przygotowaniem darów, jeszcze nie ofiarowaniem, bo ono następuje w innej chwili. W tym momencie powinniśmy przynieść dary chleba, wina i wody do ołtarza. To jest bardzo piękny symbol tego, że przynosimy owoc naszej pracy, naszego trudu, codzienne zmaganie. Widać tu dziesiątki, setki, czasem tysiące ludzi, którzy trudzą się, aby ten chleb i wino mogły zostać tu przyniesione. W tym momencie, kiedy kapłan podnosi do góry patenę, a następnie kielich – i modli się – to każdy ma dołączyć do tego chleba i wina całe swoje życie – trudy, cierpienia, radości, ale też swój egoizm, cierpienia ludzi, którzy nas otaczają. Każdy z nas ma zanieść w tej chwili na ołtarz cały cierpiący świat.  

(O. Zbigniew Ptak OSPPE)

Święta Rito, ty pamiętałaś wciąż o obecności Pana w każdej chwili Twego życia. Niezmiennie, nieustannie oddawałaś Mu wszystko, co ciebie spotykało. Wciąż z ufnością zawierzałaś siebie i wszystkich, którzy prosili cię o modlitwę, a także cały świat Jezusowemu Sercu. Naucz nas żyć w ciągłym zawierzeniu Bogu, abyśmy potrafili uwierzyć, że On potrafi ból i cierpienie przemienić w błogosławieństwo. Uproś nam taką wiarę i spojrzenie na naszą codzienność.

Święta Rito, naucz nas kochać.

Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo… Chwała Ojcu….

Modlitwa do św. Rity – na zakończenie

Chwalebna święta Rito, ty, która współcierpiałaś z Jezusem ukrzyżowanym, wyjednaj nam u Boga tę wielką łaskę, ażebyśmy z poddaniem się woli Bożej umieli znosić wszystkie przykrości i cierpienia naszego życia. Otaczaj nas opieką we wszelkich potrzebach naszego życia. Amen.