„Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę,
bo Ty jesteś ze mną.”

Ps 23, 4

Jezu, ukrywasz się swoim rodzicom – zostajesz w świątyni bez ich wiedzy. Podobnie i dzisiaj czasem ukrywasz się przed moimi zmysłami i duszą. Sprawiasz wrażenie, jakby Cię nie było, a wokół jest tylko pustka, ciemność – noc. Jednak wtedy resztką sił duszy mogę czasem wyczuć Twą obecność – bliższą niż zwykle. W takich chwilach niesiesz mnie na Swoich ramionach.

Maryjo, jak wielki lęk i ciemność opanowały Twą duszę, gdy zobaczyłaś, że Jezusa nie ma wśród pątników. Szukałaś Go z bólem serca. Mimo tego niepokoju nie poddawałaś się zniechęceniu czy rozpaczy, ale ufnie poszukiwałaś i znalazłaś tam, gdzie i ja dziś mogę Go odnaleźć – w obecności kochającego Ojca. Uproś mi siłę do ciągłego szukania.

Święta Rito, twoje życie również było naznaczone cierpieniem i kroczeniem w ciemnościach. Przez piętnaście lat posiadania stygmatu ciernia na czole żyłaś w samotności i odrzuceniu, ale nie przestałaś zawierzać każdej z tych chwil Panu. Proszę, naucz powołanych do tej szczególnej służby wytrwałości i ufności we wchodzeniu w noc ducha.

Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo x 10, Chwała Ojcu.

Módlmy się: Ojcze niebieski, Ty dałeś świętej Ricie udział w męce Chrystusa, udziel nam łaski i siły do znoszenia naszych cierpień, abyśmy mogli głębiej uczestniczyć w misterium paschalnym Twojego Syna. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.